Debate sobre la narración interactiva, creación de relatos hipertextuales, posibilidades de construcción de tramas hipermedias e interactivas

viernes, 17 de abril de 2009

Narración audiovisual non lineal

Ola compañeir@s:

Gustaríame traer aquí á bitácora a última película que vin, nun ciclo de cine ó que asisto (na facultade de medicina). Trátase de "Despierto" ( "Awake"), un thriller/drama no que se conta a historia dun mozo multimillonario que ten que someterse a un transplante para solucinar unha grave doenza cardíaca que padece.

O caso é que me chamou a atención a forma na que o director conta a historia. Hai constantes saltos cara adiante a cara atrás no tempo e precisamente eses cambios son os que fan posible contar unha historia que doutro xeito non tería sentido.

Os saltos e as elipses temporais empreganse neste caso para representar o mundo dos soños, do irreal, e chegados a un punto da historia grazas a todos estes saltos e xiros na trama desvelase a realidade que ninguén contaba.

Todos os médicos que o queren operar, en realidade tentan quitarlle a vida en plena operación para quedarse cos seus cartos. Non vos quero desvelar o final, pero creo que é un bo exemplo de produto audiovisual onde precisamente os saltos cara adiante a cara a trás no tempo e as elipses, fan posible que xire a trama de forma vertixinosa, dando como resultado un final pouco menos que espectacular e inesperado.

Espero que vos deixase con ganas de vela a tod@s os/as que non a vistes.

Apertas.

6 comentarios:

  1. Pois si que parece interesante a película que nos estas a contar. Persoalmente parece moi intersante esta maneira de contar as historias pois é unha maneira de manter ó espectador atento a tódolos detalles, pois ata o máis pequeno pode ser deternminante.

    ResponderEliminar
  2. Este recurso es muy atractivo para el espectador. Se utiliza en muchas películas y también en algunas series de televisión para ayudar a mantener su atención e incluso involucrarlo más en las tramas. Soy muy partidaria de utilizar técnicas como esta, ya que bien usadas, aportan mucho a la historia que se quiere contar.

    ResponderEliminar
  3. Creo que xa falamos disto nunha entrada anterior, pero unha serie que utiliza moi ben os saltos adiante e atrás no tempo é Lost.
    Se non fose por eses saltos non entederiamos moitos dos feitos que suceden no presente da serie. É unha forma moi atractiva de contar unha historia e que engancha ó espectador (senón que nolo pregunten a tódolos fans de Lost).

    ResponderEliminar
  4. jejeje, totalmente de acuerdo contigo Elena. Lost creo que es el mejor ejemplo de narración no lineal que conozco. Hay saltos hacia atrás y hacia adelante en el tiempo, sueños, visiones (o no...), incluso el mismo espacio temporal puede aparecer desde las diferentes perspectivas de varios personajes. Deberíamos hacer una friki entrada exclusiva para Lost...saludos;)

    ResponderEliminar
  5. Una friki-lost-fan más que se apunta aquí la lista para aplaudir ese técnica tan recurrida últimamente. Cada vez que estoy viendo esta serie que poneis como ejemplo, no puedo evitar pensar lo complicado que debe resultar, a la hora de fijar un relato, andar dando saltos para adelante y atrás pero, si se hace bien, ¡hay que ver lo bien que queda!. Creo que, en comparación con todos esos interminables ejemplos de temporalidad lineal que ya tenemos más que aburridos, esta nueva técnica redaccional de explicar las cosas a través de sus causas y consecuencias ofrece, a mayores, unos alicientes muy atractivos.

    ResponderEliminar
  6. Me uno a las lostadictas jeje y estoy de acuerdo totalmente con vosotras en que gran parte del atractivo de esa serie es que vas descubriendo características de los personajes y de sus vidas poco a poco, y se desconocen muchas cosas por lo que hay demasiados puntos negros y la historia puede dar un giro de 180º de un momento a otro. Es una forma de estar en tensión o mantener el suspense a lo largo de todo el capítulo.

    ResponderEliminar