Debate sobre la narración interactiva, creación de relatos hipertextuales, posibilidades de construcción de tramas hipermedias e interactivas

lunes, 29 de junio de 2009

O 'vello' hipertexto

Lendo a última entrada escrita por Antía lembreime dun artigo que lin este ano sobre o hipertexto titulado Nuevas y viejas formas de narrar: Sobre el relato hipertextual, los nuevos géneros literarios y el futuro de la novela, de María del Mar Paúl, doctora en xornalismo da Universidad Europea de Madrid.
Paúl sostén, entre outras cousas, que o relato hipertextual non pode recibir o nome de novela ou literatura, xa que o formato electrónico, ao transmitir texto, imaxe e son, non pode ser simplemente literario. O relato hipertextual ten que desenvolver a súa propia linguaxe e retórica; o que o fai distinto é a existencia dun interactor.
O escritor italiano Italo Calvino, moito tempo antes de que internet comezase a copar un lugar importante nas nosas vidas, xa advertiu que "cada vida é unha enciclopedia, unha biblioteca, un mostrario de estilos onde todo pode mesturarse continuamente e reordenar de tódolos xeitos posibles". Estábase a referir ao hipertexto.
Para ver o artigo completo, aquí

Enciclopedia de música na rede

Estes días encontrei na Rede WikiMusc. Trátase dunha wiki destinada a crear unha enciclopedia de música en español, tendo en conta tódolos aspectos da mesma. De momento conta tan só con 11 artigos, pero...¿credes que esta wiki prosperará?
O enlace da páxina é http://es.muisca.wikia.com

domingo, 28 de junio de 2009

Umberto Eco y el Hipertexto

Cuando Umberto Eco presentó En el nombre de la rosa, una periodista le preguntó si había empleado un ordenador para hacer la novela a través de un proceso informático. Él respondió que no tenía ordenador.

Esto ocurrió hace años pero puede servirnos para hacernos una idea sobre las relaciones entre la narrativa hipertextual y la literatura oficial, por llamarla de alguna forma.

La hipertextualidad no es algo que se haya inventado gracias a internet o nuevas tecnologías, aunque sí es cierto que gracias a ellas se ha expandido. Habría que echar la vista atrás y comprender que lo que ahora vemos como algo novedoso es un invento del pasado mejorado o puesto al día con la tecnología y los recursos de los que disponemos. Más datos:

http://www.jornada.unam.mx/2001/04/15/04an2cul.html

Hipertextualidad y cine

En la era de las nuevas tecnologías, los distintos soportes se mezclan y usamos avances sin importar donde. Uno de los lugares donde la narrativa hipertextual se encuentra más reflejado es en el cine. Y es que elementos como el flashback se gan empleado frecuentemente desde hace muchos años, cuando se rompió con la linealidad en las películas. De hecho también hay cine que se basa exclusivamente en eso. Una historia reconstruída a base de mil piezas que poco a poco se van uniendo. Y para muestra Iñarritu.


http://www.casamerica.es/es/casa-de-america-virtual/visitas-ilustres/alejandro-gonzalez-inarritu

recordatorio hipertextual

Para valorar lo que es una narración hipertextual y conocerla correctamente debemos saber de que se trata y concoer sus bases históricas porque la narrativa hipertextual no sólo está en internet y lleva existiendo mucho antes de que la red surgiera. Es curioso reflexionar sobre cómo parece que ha aparecido con las nuevas tecnologías cuando libros como el Ulises de Joyce ya la incorporaban.

"Se denomina hiperficción o narración hipertextual a las narraciones escritas mediante hipertexto, es decir, compuestas por un conjunto de fragmentos de texto (que algunos llaman lexías) relacionados entre sí por enlaces. Se caracterizan por no tener un único camino establecido por el autor, sino que deja al lector la capacidad de elegir su camino entre varios posibles. En ocasiones no tiene ni siquiera un principio establecido. Casi nunca tiene final. Las versiones más extremas permiten al lector modificar la obra, o bien directamente, o bien colaborando con el autor original."

Y que mejor forma que verlo que en una enciclopedia hipertextual
http://es.wikipedia.org/wiki/Narrativa_hipertextual

sábado, 27 de junio de 2009

Wikipedia intenta buscar a neutralidade

Pouco a pouco, Wikipedia estase volvendo máis regramentada, mántendose a través de regras, editores e incluso un comité especial elixido para solucionar disputas. Porén, existen todavía moitas áreas onde a confiabilidade da información publicada é cuestionada, polo que Wikipedia ten problemas, a pesares de asegurar que os seus artigos están escritos dende un “punto de vista neutral”.
Debido a isto, Wikipedia recentemente prohibiu ós membros da Iglesia da Cientoloxía actualizar páxinas. Os membros da iglesia foron considerados culpables dun esforzo coordinado para repetidamente ingresar información tendenciosa sobre a súa relixión. É a primeira vez que Wikipedia bloquea tódalas direccións IP oficiais dun grupo destas características.

¿Que vos parece esta prohibición? ¿Parecevos que poden acadar así maior neutralidade?

Wikipedia permitirá que os seus usuarios suban vídeos

Wikipedia permitirá dentro de dous ou tres meses aproximadamente que os usuarios tamén inclúan vídeos nas súas entradas á plataforma. Ata agora só se podía incluir texto e imaxes, polo que se amplía así o aproveitamento das posibilidades da Rede.
Nun principio o usuario podeá utilizar tres bases e datos para pegar videos nas súas entradas. Trátase de Internet Archive (http://www.archive.org/) , que conta con cerca de 200.000 pezas, incluidos documentais, entrevistas e outras curiosidades. Tamén de Wikimedia Commons (http://commons.wikimedia.org/wiki/Main_Page) , que dispón dunha base de datos con máis dun millón de grabacións, e que está suxeita pola msema fundación que sostén Wikipedia. Outra fonte será Metavid (http://metavid.org/wiki) ,que recopila intervencións no Congreso estadounidense. Todos eses vídeos non están protexidos por dereitos de autor.
Ademáis, o usuario non terá que editar nin convertir eses vídeos.
Logo deste primeiro paso, Wikipedia planea ofrecer ós usuarios novas formas para encontrar vídeos en toda a Rede. Para isto, a enciclopedia brindará ferramentas para editar o material, agregalos nos artigos e vinculalos fácilmente ó texto.
¿Que opinades desta nova iniciativa?

As dificultades de comunicación na Rede

Nun artículo de Miquel de Moragas titulado Internet: Facilidades tecnológicas, dificultades de comunicación, puiden comprobar que a pesares de que internet constitúe a nosa principal fonte de información, todavía existen problemas á hora de achegarnos á Rede. Moragas reflexiona sobre que, aínda que as facilidades para entrar no mundo de internet son moitas, o medio está perdendo a esencia do seu principal obxectivo: informar.
Moragas distingue as dificultades de acceso ás tecnoloxías: hai grandes desigualdades de acceso a internet a escala mundial. As grandes potencias utilizan a Rede como o seu patrimonio, dificultando moitas veces a chegada doutras. Para elas, a sociedade da información tórnase en sociedade tecnolóxica, e a Rede en algo a colonizar -polo que destrúen o seu principal obxectivo: dar información.
Por outra banda, existen aínda dificultades culturais, sociais e comunicativas. A nivel de lenguaxe, hai dominios moi longos e irrecordables, enlaces que non funcionan e demasiadas imaxes animadas. A nivel social e cultural hai restriccións -sobre todo económicas- no acceso a certo tipo de informacións; a interactividade e a hiperactividade informativa non equivalen a máis información, e esa e unha idea xeralizada.
Por último, tamén hai dificultades tecnolóxicas, tanto nos software coma nos hardware. Hai delimitado un tempo de acceso, lentitude e moitos riscos de interrupción.
E a miña pregunta é: poderán superarse algún día estas barreiras ou chegará o día no que xa estaremos acostumados a elas?

viernes, 26 de junio de 2009

Perspectivas y problemas de la narrativa hipertextual

En un artículo sobre la narrativa hipertextual de Jerónimo Alayón Gómez encontré varias ideas que me gustaría resumir para poder acercarnos más a uno de los temas de nuestra asignatura.

La narrativa digital, y más específicamente la narrativa hipertextual, está planteando no pocos problemas teóricos y prácticos que exigen atención. Uno sería la crisis del autor en la narrativa hipertextual de poliautoría, y la crisis del lector en la narrativa bloguera. Polifonía y evanescencia parecieran ser dos marcas identitarias de esta nueva manera de hacer ficción literaria.

Es sabido por todos que los medios digitales son cada vez más asequibles por el ciudadano común, pero esto no garantiza que el texto digital goce de las mismas prerrogativas de difusión que el texto impreso. Las audiencias que alcanzan a leer un hipertexto son solo aquellas que tienen acceso a la tecnología, a los mass media digitales, y que se encuentran en centros urbanos o periferias rurales con la infraestructura tecnológica necesaria. Así, por ejemplo, existen amplias zonas del planeta a las cuales no llega ni siquiera la electricidad, lo que supone un aislamiento de estas comunidades respecto de la TIC's (nuevas tecnologías de información y comunicación). Desde este punto de vista, pareciera que durante un tiempo todavía largo la narrativa hipertextual, salvo que finalmente quede impresa, seguirá estando presa de un medio de difusión que aún es limitado frente al libro.

Ciberliteratura

La ciberliteratura es un fenómeno relativamente reciente (sus primeras manifestaciones se remontan a hace unos veinte años) y está siempre en proceso de transformación, con la aparición de nuevos géneros. Además, la propia evolución técnica de internet y la aparición de nuevas tecnologías y herramientas la modifican constantemente, y es difícil prever su evolución en el futuro.
Pueden distinguirse tres géneros principales en la ciberliteratura: la narrativa hipertextual, la "ciberpoesía" y el "ciberdrama".

Los procedientos narrativos crecen y se recrean. La literatura alcanza un nuevo lenguaje que se nutre de las herramientas de programación, las plataformas sociales, la aleatoriedad y la interactividad. La evolución tecnológica va más allá del blog y de la digitalización de los libros de papel: surge la narrativa hipermedia, que emplea elementos de las otras artes y la interacción con el lector.

¿Sigue siendo literatura cuando se utiliza algo más que texto? ¿El autor se diluirá con el lector? Simplemente me gustaría saber vuestra opinión, sobre este nuevo tipo de literatura de la que también nosotras participamos en nuestro wiki.

jueves, 25 de junio de 2009

El peligro de las redes sociales

Por todos es sabido ya los problemas que traen consigo las nuevas redes sociales como tuenti o facebook. Así, un artículo publicado en Europa Press, alerta del aumento de las "usurpaciones" de identidades en las redes sociales, donde "Hay adultos que se identifican en la red como menores de edad para relacionarse con adolescentes y conseguir fotografías".
Pero quería poneros en alerta sobre la privacidad de esas redes sociales.
Es cierto que en redes como la de tuenti, tú puedes tener abierta la página para todo el mundo, sólo amigos, o para los amigos de tus amigos. Avisaros de que conozco casos directos, en los cuales amigos mios iban a pedir trabajo a diferentes empresas, y estos eran rachazados tras ser observados en las fotos que ellos mismos colgaban en estas redes sociales.
Así, tras introducir el nombre completo en la página y ver que estaba abierto a todo el mundo, pudieron observar el nivel de vida que llevaba, sus relaciones sociales y gran parte de su historial vital. Evidentemente todos nos vamos de fiesta y tenemos noches alocadas, pero eso es mejor que se quede en nuestra intimidad.
Debemos de tener cuidado porq al final, las redes sociales solo tendrán efectos negativos en nuestras vidas.

Alén das palabras












O outro día din cunha páxina moi curiosa: tratábase dun diccionario en Rede. Pero non era un diccionario calquera, era The Photographic Dictionary. Un conxunto de fotógrafos reuniuse co obxectivo de crear algo novidoso: colgan as súas instantáneas como algo que vale de por si para definir aos obxectos, estados ou seres vivos, e despois engádenlles un pequeno texto en inglés. Deste xeito tentan expresar o que para eles significa esa palabra. Nestas imaxes podemos ver os conceptos vello e familia. É, sen dúbida, unha gran iniciativa.

móviles que permiten todo

Está claro que el dicho popular "la tecnología al alcance de las manos" es algo cada vez más factible. Y es que cada día se nos sorprende con nuevos elementos o mecanismos que hacen que todos estemos más comunicados y que tengamos todo al alcance de una manera más rápida.
Me ha llamado la atención, la salida al mercado de un nuevo móvil. Se llama HTC Hero, y es el primer móvil Android con interfaz personalizable.
Y por qué me ha llamado la atención? Porque creo que la gente realmente compra este tipo de móviles sin tener remota idea de todo lo que tiene y sobre todo para que sirve.
Se nos dice que tiene al concepto 'Make it Mine' (Hacerlo mío), el cual ofrece a sus usuarios la posibilidad de diseñar y organizar el modo de acceso a sus contactos y contenidos, para que se adapte a él, modificando los widgets en el escritorio. . (sinceramente ni idea que es un widgets, pero ahora ya si).
El segundo concepto, 'Stay Close' (estar cerca), integra canales de comunicación como la voz y los mensajes de texto, redes sociales y álbumes de fotos en una sola vista para mantener al dueño del teléfono informado de todo lo que actualizan su familia y amigos.Por último, 'Discover the Unexpected' (Descubre lo inesperado) incluye mejoras en el teléfono para optimizar la experiencia de uso del mismo.
Lo mejor, queincluye un salvapantallas que le protege de las huellas dactilares y una capa de teflon, que suaviza la superficie y la hace más agradable al tacto.
Si es que realmente a este paso, tendremos todo en un pequeño móvil aunque no sepamos ni para que vale.

miércoles, 24 de junio de 2009

A nova policía virtual do Pentágono

Boas tardes,

Está visto que neste mundo que nos tocou vivir a seguridade estase a converter nunha das principais preocupacións. Así o puiden comprobar esta mañá na páxina de tecnoloxía de El Mundo, na que informaban sobre a creación dun 'cibercomando' que se encargará de velar pola seguridade da sé do Departamento de Defensa dos Estados Unidos, o Pentágono.
O que de verdade semella estraño é que o edificio no que se custodian os arquivos máis importantes do mundo non dispuxera ata o de agora dun sistema de defensa contra os 'piratas' virtuais. Semanas atrás, Obama anunciara o futuro nomeamento dun 'zar' de internet para protexer os sistemas públicos e privados dos ataques, e agora parece que se fai efectivo.
Porén, esta 'hiperseguridade' virtual segue espertando en min bastantes reticencias: de verdade cren que será imposible que alguén poida acceder a eses documentos se así o desexase? Seguramente máis dun 'hacker' con moi malas intencións pode facer os estropicios que queira no departamento de defensa máis importante do mundo. Ao fin e ao cabo, a informática e internet invertáronos e desenvolvéronos eles...

Se queredes ver a noticia tédela aquí

jueves, 11 de junio de 2009

Boa noticia para a libertade de expresión

Tras a presenza do Partido Pirata no Europarlamento, agora temos que mirar a Francia porque, as veces, os tribunais funcionan con absoluta perfección. As intencións de Sarkozy contra os internautas e, pola contra, xogar coas mesmas cartas das industrias culturais (discografías e cinematográficas, esencialmente), acaba de truncarse un chisco. De cando en vez da a sensación de que esta sociedade pode ter algún amaño.

O Constitucional francés rexeita a lei HADOPI (Código Cero, 10 xuño, 2009)
El Constitucional francés "tumba" la ley antidescargas (Público, 11 xuño, 2009
Conseil Constitutionnel. Comuniqué de presse

miércoles, 10 de junio de 2009

O Partido Pirata entra na eurocámara

"Os resultados das Eleccións Europeas están a dar moito que falar na Internet, non polas lecturas que poidamos facer nos distintos países en chave local, senón polo feito de que o Piratpartiet ou Partido Pirata
sueco conseguiu que o seu cabeza de lista, Christian Engström, vaia ser eurodeputado durante os vindeiros 5 anos, para defender a non persecución da copia e distribución de contidos protexidos por dereitos de autor sempre que sexa sen ánimo de lucro, apoiando tamén a abolición das patentes e un mellor control dos monopolios.
O partido fundado hai máis de 3 anos por Rickard Falkvinge para defender as liberdades dos internautas acadou o 7,1% dos sufraxios suecos, o que é todo un éxito se temos en conta que é a segunda vez que acoden a unhas eleccións (nos comicios estatais só acadaran o 0,63% dos votos).
A vitoria do Piratpartiet confirma que «hai moita xente que cre que a integridade persoal é relevante e que importa que abordemos de xeito correcto a Internet e a nova Sociedade da Información» a xuízo de Christian Engström, que tamén asegurou que usarán a súa forza «para defender a integridade persoal e os nosos dereitos civís»".

En Código Cero:
http://codigocero.com/O-Partido-Pirata-entra-na

Estaría moi ben que cundira o exemplo por estos lares. Os dereitos de autor estarían moi ben se non se convertirán en impostos indiscriminados. Sería tamén moi útil saber o que a nova ministra de Cultura entende por cultura e difusion da mesma.

jueves, 4 de junio de 2009

FIN DE MUNDOS INTERACTIVOS

Bueno compañer@s:

A punto de terminar el cuatrimestre, damos por clausurado este blog.
Así que aquí termina esta experiencia interactiva.

Recordad que tenemos hasta mañana para subir al wiki las opiniones y rutas de cada uno.

¡Mucha suerte a todos!
¡Un placer! :)

wikinovela lectura

Después de estos meses creando la wikinovela, he hecho una reflexión. Aunque su dinamismo hace más atractiva su lectura (gracias a los enlaces, a los flash-backs y a los flash-forwards, y otros recursos literarios utilizados), su lectura es mucho más compleja.
La lectura lineal de una novela es fácil. Simplemente hay que leer en el orden que el autor ha decidido que es más correcto. En el caso del wiki, cada uno elige su camino y la trama de la historia. Es el mismo lector quien decide qué capitulo va a leer y en qué orden.
El problema que le podría encontrar a esta técnica es, como ya decía, su complejidad. La novela es facil, mientras que el wiki requiere una concentración y una gran entrega a la lectura para captar la totalidad de la historia.
Me refiero a que tenemos que ser conscientes que a pesar de poder elegir los textos, hay que leerlos todos, ya que de no hacerlo estariamos perdiendo una parte de la trama de la historia. Lo mismo pasaria si en un libro de papel pasamos del capitulo 5 al 8. Lo que pasa es que en este caso seríamos más conscientes que estamos haciendo un salto temporal, y en la wikinovela puede atribuirse más a un despiste del lector y de los enlaces.

Con esto no quiero decir que no sea una buena técnica, al contrario!!! simplemente quería remarcar la necesidad de una alta concentración para leer toda una wikinovela interactiva, ya que además hay que estar pendiente de los cambios que puedan hacer otros usuarios.

Así que ahora que "La corrala" está acabada, volvere a leerla toda entera y a ver que combinaciones de textos puedo hacer! Un placer*