Debate sobre la narración interactiva, creación de relatos hipertextuales, posibilidades de construcción de tramas hipermedias e interactivas
lunes, 31 de marzo de 2008
Entrevista a Umberto Eco
Enlace sobre más ejemplos
http://www.telepolis.com/cgi-bin/web/DISTRITODOCVIEW?url=/literaturajuvenil/doc/novelainteractiva/novelainteractiva.htm
jueves, 27 de marzo de 2008
más imaginación
Rafael Dieste- nuevas fórmulas narrativas
No sé si recordais que una vez en clase hablé de un relato de Rafael Dieste, O neno suicida, que realmente me impactó y me parece un buen ejemplo de una forma diferente de narrar: La vida de una persona que transcurre al revés. Por eso os dejo aquí el relato, para quien le interese, y un link sobre un estudio que han hecho.
O neno suicida
Cando o taberneiro rematou de ler aquela nova inquedante –un neno suicidárase pegándose un tiro na sen dereita– falou o vagamundo descoñecido que acababa de xantar moi pobremente nun curruncho da tasca mariñeira, e dixo:
- Eu sei a historia dese neno.
Pronunciou a palabra neno dun xeito moi particular. Así foi que os catro bebedores de augardente, os cinco de albariño e o taberneiro calaron e escoitaron con xesto inquiridor e atento.
- Eu xa sei a historia dese neno– repetiu o vagamundo. E, tras duna solerte e ben medida pausa, encomenzou:
- Alá polo mil oitocentos trinta, unha beata que despois morreu de medo, viu saír do camposanto florido e recedente da súa aldea a un vello moi vello en coiro. Aquel vello era un recén nacido. Antes de saír do ventre da terra nai escollera el mesmo ese xeito de nacencia. “¡Canto mellor ir de vello para mozo que de mozo para vello!”, pensou sendo espíritu puro. A Noso Señor chocoulle a idea. ¿Por qué non face-la proba? Así foi que, co seu consentimento, formouse no seo da terra un esqueleto. E despois, con carne de verme, fíxose a carne do home. E na carne do home aformigou a caloriña do sangue. E como todo estaba listo, a terra-nai pariu. Pariu un vello en coiro.
De cómo despois o vello topou roupa e mantenza é cousa de moita risa. Chegou ás portas da cidade e como aínda non sabía falar, os ministros, despois de lle botaren unha capa enriba, levárono a diante do xuíz coma se tivesen sido testemuñas:
- Aquí lle traemos a este pobre vello que perdeu a fala coa tunda que lle deron uns ladróns mal entrañados. Nin roupa lle deixaron.
O xuíz deu ordes e o vello foi levado a un hospital. Cando saíu, xa ben vestido e mantido, dicíanlle as monxiñas: “Vai feito un mozo. Ata parece que perdeu anos”.
Daquela xa aprendera a falar algo e fíxose esmoleiro. Así andou moitas terras. Alá en Lourdes estivo dúas veces, da segunda tan amozado que, os que o coñeceran da primeira, coidaron que fora miragre da Virxe.
Cando adquiriu experiencia de abondo pensou que o mellor era manter secreta aquela extraña condición que o facía máis mozo cantos máis anos corresen. Así, non o sabendo ninguén – non sendo un ou dous amigos fieis- podería vivir mellor a súa verdadeira vida.
Traballou de vello e fíxose rico para folgar de mozo. Dos cincuenta ós quince anos a súa vida foi a máis feliz que se pode imaxinar. Cada día gustaba máis ás mozas e andou enliado con moitas e coas máis bonitas. E ata disque unha princesa... Pero diso non estou certo.
Cando chegou a neno encomenzou a vida a se lle ensarillar. Dáballe medo a sorpresa con que o vían entrar tan ceibe nas tendas a mercar lambetadas e xoguetes. Algún rateiro de viseira calada teno seguido ó longo de moitas rúas tortas. E algunha vez ten comido as súas lambetadas a tremer de anguria, coas bágoas nos ollos e o almibre nos beizos. A derradeira vez que o topei – tiña el oito anos- andaba moi triste. ¡Pesaban, ademais, tanto no seu espírito de neno os recordos da súa vellice!
Logo encomenzou a lle escarabellar día e noite unha obsesión tremenda. Cando pasasen algúns anos recolleríano en calquera calexa extraviada. Quizais algunha señora rica e sen fillos. Despois... ¡Quen sabe o que pasaría despois! A lactancia, os paseos nun carriño, cunha sonalla de axóuxeres na manciña tenra. E ó remate... ¡Ou! O remate poñía espanto. Cumpri-lo seu sino de home que vive ó revés e refuxiarse no seo da señora rica –poida que cando ela durmise- para ir alí devecendo ata se trocar primeiro nunha sambesuga e despois en arumia e logo en pequenísima semente...
O vagamundo ergueuse moi pensabundo, coas mans nos petos, e deu algúns paseíños todo amargurado. Ó cabo dixo:
- Explícome, si, explícome que se chimpase un tiro na sen o pobre rapaz.
Os catro bebedores de augardente, crían. Os cinco de albariño, sorrían e dubidaban. O taberneiro negaba. Cando todos desortían máis enfervoadamente, o taberneiro ergueuse de súpeto nas puntas dos pés e púxose a mirar todo arredor cos ollos moi abertos. O vagamundo desaparecera sen pagar.
Os dejo aquí este link que me parece interesante
http://www.ucm.es/BUCM/revistas/fll/11389664/articulos/MADR9999110127A.PDF
Un saludo!
El futuro del libro
Un poco más despacio
miércoles, 26 de marzo de 2008
revista para explorar
http://www.smithmag.net
e aquí vai o enlace da información publicada en El País (10/3/08)
http://www.elpais.com/articulo/cultura/Cuente/vida/palabras/elpepicul/20080310elpepicul_1/Tes
otra nueva rigormortense
La historia me ha enganchado un montón y la verdad que lo que llevamos por el momento me parece que está bastante bien.
Me parece muy interesante las oscuras ideas de Charli, y más después de comprobar en el cuatrimestre pasado hasta donde llega su capacidad creadora con la paranoya a lo Matrix que hicieron para Carballo! a ver por donde salimos...
un beso para todos y a rigormotear!!
martes, 25 de marzo de 2008
Navegación
Bueno, nada más. A ver si me pongo un poco las pilas después de esta semana de vacaciones.
Muchos besos!!!!!!!!!
Para Bernardo primero y luego para todos
acabo yo también de escrbir mi bonita pagina en este esplendido idioma que es el español y de darle al Save para editarla. En principio ni siquiera a mi se me salía el titulo a la izquierda de la pagina, hasta que no editè tambièn LA NAVEGACION. Pues eso, tienes que editar tambièn allí y añadir tu titulo y aparecerá asì como todos los demas titulos de las paginas. Creo (porqué un erasmus nunca está seguro de lo que hace y de lo que dice) que era este el problema y si era eso me alegro de haberte podido ayudar.
Pues además como ya os comenté al principio, nuestro español lleva solo 7 meses, y por consecuencia sois TOTALMENTE libres de corregir mi pagina y todas las que escriberé en futuro, porqué fijo tendrán errores o algo parecido.
Gracias y hasta pronto compañeros
Hola compañeiros
nuevo comité de redacción
El nuevo grupo está (por ahora) compuesto por:
-Brais Llopis
-Carlos Mier
-maría Rey Abril
-Ana torres tarrío
si hay alguien que todavía no tiene grupo, que nos lo comente. ya le enviamos un mail a Marita para comunicárselo, pero también le dijimos que le avisaríamos en caso de cualquier cambio.
un saludo!
árbol genealógico
Mi primera aportación
He de reconocer que la trama me gusta. Me gustaría saber si ya tenéis enfocado de algún modo el final de la historia, la identidad del asesino (en caso de que sea asesinato)... Yo opino que deberíamos desarrollar un poco más la trama secundaria que ocurre en la casa de Pedro. Creo que el trío Lidia, Pedro y Álvaro puede dar mucho juego. Aunque ya observé que dejáis entrever que algo gordo va a pasar ahí.
Por último diré que la clave de todo el entramado debería tenerla un personaje inesperado, que por su descripción inicial y actos posteriores no dé lugar a sospechas. Incluso alguno de los personajes con menos relevancia, como por ejemplo un compañero de Pedro y Lidia.
No son más que propuestas, todas ellas modificables o descartables. De todas formas el jueves después del jueves espero estar más al tanto de todo.
Un biko niños y niñas
Mi debut rigomortiense
En cuanto al tema de propuestas, y aun a riesgo de pecar de típico o de tópico (no tengo muy claro qué palabra es la correcta), creo que la historia debe dar un giro policíaco sin demora. Está bien la historia secundaria en plan Quimi y Valle para dar rienda suelta a toda nuestra energía mental tardoadolescente (no sabéis la cantidad que contiene mi cerebro), pero considero que para que la trama enganche de verdad hay que comenzar a introducir personajes oscuros e intrigantes y con una necesaria relación con el poder (evidentemente la profesion de Ramón da mucho juego a este respecto). Lo de la relación homosexual me parece perfecto, creo que puede ser interesante. También estoy de acuerdo con la importancia de la figura del niño, todo un clásico que siempre suele dar buen resultado.
Si deseais poner en duda mis observaciones, os ruego que lo hagáis con la mayor inquina posible y sin descartar la utilización del ataque personal. Abrazos para todos.
lunes, 24 de marzo de 2008
Como colocar os enlaces
- Os links NON se poden engadir dentro do texto para evitar que o lector non remate de ler a páxina.
- Colocaranse ao final de cada páxina (os que sexan necesarios)
- Deberán ser o máis breves posible (non facer enlaces con frases longas ou parágrafos)
Marita pediunos que cada un corrixa as entradas que creou para adaptalas ao dito anteriormente o antes posible.
Outra cousa máis. Cando creedes unha nova páxina no wiki tendes que engadila vos ao menú de navegación que está á esquerda, porque o wiki, inexplicablemente, xa non o fai de maneira automática. Poñede o nome da páxina e o enlace á mesma.
jueves, 20 de marzo de 2008
Sobre los enlaces
Ahora estamos siguiendo el modelo de navegación del año pasado y creo que la profesora quería hacerlo de otro modo. No sé si la decisión se tomó en clase porque el penúltimo día no pude ir.
martes, 18 de marzo de 2008
Problemas con "Una noche con mamá"
viernes, 14 de marzo de 2008
Queda alguien sin comité de redacción?
Saludos y felices vacaciones
algunhas Recomendacións
Os títulos das entradas do relato que sexan directos, chamativos, curtos, pensade en termos de publicidade. Frases curtas, efectivas e efectistas.Escribir e reler o escrito. Unha segunda relectura do texto creado, axudara a fixar mellor o estilo.
Non esquezades en ir tamén recupeando documentación sobre a narración hipertextual, a novela interactiva e multimedia. Tendes que revisar todo o material entregado nas clases e o que vaiades atopando, na rede e en libros, e ir creando ademais un discurso paralelo teórico sobre eses asuntos, con debates sobre as aportacións e as ideas que vaian xurdindo.
Moi ben o traballo que estades a facer. Vai resultar un estupendo experimento, no que por suposto a implicación é de todos e todas.
comités Redacción/Edición
Tiven que decidir que grupo principiaba a revisión do escrito e tras un transparente e obxectivo sorteo ante notario tocoulle o primeiro turno ao grupo de Fátima, Beatriz, Marta, Eloy e Daniel. Así que para tentar organizar o traballo e sempre aberto a posibles modificacións máis adecuadas:
1. revisades ata o mércores día 26
2. O xoves, día 27, incorpóranse as correccións, cambios, ideas, erratas, aportación, puntualizacións, consellos, incoherencias, propostas, críticas, erros, etc. na bitácora.
3. Entre o xoves e o sábado fanse as correccións. Primeiro os autores aos que van dedicadas as puntualizacións, dúbidas, cuestións de calquer tipo aclaren e argumenten as súas decisións. Si por exemplo o comite pensa que hai unha incoherencia, ou non entende un párrafo, ou falta un enlace de unión entre partes, ou pensa que hai un incorrección gramatical ou léxica ou semántica, as persoas afectadas deben comentar si están dacordo coa apreciación ou non ,e explicar as razóns. Unha vez feito o paso do contraste de opinión entre o comité e os creadores dos bloques faise a corrección oportuna. Esta corrección sería mellor que a fixera o propio responsable do texto, ainda que pode delegar no comite. Non se trata de modificar o estilo de ninguén, só de que todos sexamos conscientes do que estamos a escribir, as razóns, os obxectivos, o sentido, o contexto. E os comités de redacción teñen a responsabilidade de revisar, non de cambiar a estructura do relato. E os autores do mesmo teñen a responsabilidade de entender ao comite, de comentar cos membros os problemas e buscar entre todos a solución.En todo caso, se os autores non se manifestan, os membros do comité tomarían as decisións que consideren oportunas.
4. Así o luns da semana seguinte comezaría o segundo comité de redacción, que neste caso sería o formado por Beatriz, Dolores, Alba, Tamara e Mónica.
A continuación tocaríalles o turno a Alba, Laura, Raquel, Paloma e Alexandra. Depois Fany, Marta, Isabel, Bernardo e Sonia.
5. Así o tempo de revisión podíase establecer entre o luns e o mércores para que o xoves se poideran subir as anatocións á bitácora no horario de clase.
- Quedo a espera de que completedes o resto dos equipos.
- Avísademe se non vos chegan os correos electrónicos. Tende a precaución de mirar na carpeta de spam, por si acaso.
- Tamén agradecería que me informarades se algunha das persoas, que nun principio se anotaron nesta parte de Obradoiro, cambiou de opinión.
- As clases sí comezan o luns 24
Boas vacacións
poema Dada
Coja un periódico. Coja unas tijeras. Escoja en el periódico un artículo de la longitud que cuenta darle a su poema. Recorte el artículo. Recorte en seguida con cuidado cada una de las palabras que forman el artículo y métalas en una bolsa. Agítela suavemente. Ahora saque cada recorte uno tras otro. Copie concienzudamente en el orden en que hayan salido de la bolsa. El poema se parecerá a usted. Y es usted un escritor infinitamnete original y de una sensibilidad hechizante, aunque incomprendida del vulgo" (Tristan Tzara: Siete manifiestos Dada, Barcelona, Tusquets Fábula, 2004).
jueves, 13 de marzo de 2008
Narradores
Hay opiniones para todos los gustos, tanto a favor como en contra del narrador omnisciente, pero por mayoria se ha acordado que todos puedan narrar en primera persona. Aunque no se descarta que pueda haber intervenciones en tercera persona
miércoles, 12 de marzo de 2008
nombres
Veamos, en principio los nombres que acordamos para el niño y el padre están claros, Adrián y Ramón. Lidia es la hija adolescente, de hecho ya aparece nombrada varias veces (cuando habla con su hermano, por ejemplo). Y en cuanto a la madre, aunque habíamos acordado que se llamaría Estela, la primera entrada que se creó sobre ella se llama (la propia página) Elisa, así que propongo que a partir de ahora la llamemos Elisa.
El ultimo nombre acordado era Eva, para la asistenta.
Si me equivoco corregidme!
Saludos
martes, 11 de marzo de 2008
NAVEGACIÓN

Besos babosos para todos!!
domingo, 9 de marzo de 2008
Dos ejemplos de narrativa hipertextual e hipermedia
El primero, "Gabriella infinita", introduce sonidos, imágenes, y la posibilidad de que el lector elija su propio modo de "leer" la novela.
http://www.javeriana.edu.co/gabriella_infinita/principal.htm
El segundo, " Un mar de historias", también permite escoger entre diferentes trayectos de lectura para dar a conocer leyendas gallegas del mar. Es totalmente multimedia y nos puede dar ideas de cómo integrar sonidos e imágenes en la historia, aunque lo hagamos a un nivel más sencillito :-)
http://mccd.udc.es/unmardehistorias/
Algunos links interesantes
http://www.ucm.es/info/especulo/numero2/landowhi.htm
Este artículo repasa las aportaciones de George P. Landow, uno de los más importantes teóricos del hipertexto (sobre todo en relación con la crítica literaria)
http://www.hipertexto.info/documentos/literat.htm
Más sobre hipertexto y literatura
http://www.hipertexto.info/documentos/caracter.htm
Características del hipertexto
Y cambiando de tercio, un vídeo sobre los relatos de aventuras (muy próximos, por ejemplo, a los juegos de rol por chat).
Un saludo.
sábado, 8 de marzo de 2008
Modelos de relato interactivo
toy en mi casita pasando el fin de semana, pero como molo mil en vez de dormir un sábado por la mañana me dedico a buscar ejemplos de relatos interactivos, jajaja
http://erelatos.blogspot.com/
http://www.relatame.com/
este es muy interesante porque tienes múltiples historias desarrolladas y además te permite crearlas tú nuevas, ponerles voz a los capítulos ya escritos....
http://www.campusred.net/telos/articulocuaderno.asp?idarticulo=4&rev=62
aqui encontraréis unos apuntes sobre lo que es el relato interactivo en si mismo
Sin más
que seaís felices
viernes, 7 de marzo de 2008
o cadavre exquisito
O xogo foi usado, recreado e popularizado por representanes do surrrealismo a principios do século XX e recibe este nome porque a primeira frase do do primeiro xogo foi Le cadavre exquis boira le vin nouveau (el cadáver exquisito beberá o viño xove).
Os teóricos surrealistas (Robert Desnos, Paul Eluard, André Bretón e Tristán Tzara) mantiñan que a creación, particularmente a poética, debe ser anónima, grupal, intuitiva, espontánea, lúdica e, na medida do posible, automática.
Neruda e Lorca denomínaronnos 'poemas al alimón' e Nicanor Parra e Huidobro, 'quebrantahuesos'.
http://www.elfloridobyte.com/creacion/128/cadver-exquisito-teora-1-de-3
http://es.wikipedia.org/wiki/Cad%C3%A1ver_exquisito
http://www.adamar.org/numero_13/000064.pellegrini.htm
http://www.temakel.com/trtsdubatti.htm
jueves, 6 de marzo de 2008
usando wikispaces
1. mellor párrafo ou relato por ventá. mellor sen que haxa desprazamento
2. utilizade o apartado das etiquetas, engadindo termos que permitan recuperar o que ides escribindo dun xeito sinxelo.
3. titulade cada lexia que vaiades creando
aLgunhas mÍnimas dIrectrices:
Para darvos de alta tedes que dar os seguintes pasos:
1-Ir á web wikispaces.com e cubrir os tres primeiros puntos de onde pon 'join', pero sen crear un espazo novo.
2-Logo ir a web http://rigormortis.wikispaces.com e premer na esquerda da pantalla onde pon 'join this space'
3-Cubrir o 'sign in' cos datos que déchedes no punto 1
4-Pulsar onde pon 'request membership'
Agora só tendes que agardar que alguén -todos somos organizadores e podemos facelo- vos admita nalgún momento. Tedes que esperar a que alguen vexa a petición, eu xa estarei atenta. Unha vez que esteades admitidos xa poderedes entrar e modificar a páxina sen problemas (son as indicacións do ano pasado. O que pasa que a mín ninguen dou o visto bó miña incorporación e aparezo como membro dos organizadores)
oUtros dEtalles sobre o wiki para que teñades en conta nun primeiro momento e ata que vos afagades coa interfaz:
Na parte superior aparece o nome da wiki, rigormortis, e se pinchades nel iredes á páxina principal.
A idea da wiki é ir creando páxinas que se enlazan unhas con outras, así, na esquerda hai unha ferramenta que pon 'new page' e que nos permite facelas. Cada páxina leva un nome que permite identificala -aparece tamén arriba na parte esquerda ao lado dunha estrela. A páxina principal chámase automáticamente 'home'.
En 'manage space' no apartado de 'space contents' pon 'list pages' e dende alí podedes ver todas as páxinas que se van facendo. A idea é enlazar de xeito interno -aínda que tamén podemos facer enlaces externos- esas páxinas para ramificar as diferentes historias.
Na parte superior de cada páxina aparece 'Edit this page'. Dende alí podedes escribir, engadir enlaces, imaxes, vídeos...
Ademais non fai falla firmar cada entrada porque o apartado 'history' -tamén na parte superior- permite ver quen e cando modificou cada páxina.
Tende coidado porque o ano pasado houbo algún susto por supostas desaparición de contidos, que non desaparecen en realidade, pero hai que recuperalas.
Como rexistrarse no wikispace
Unha vez feito todo isto só hai que entrar no wiki de "Rigor Mortis" (rexistrándose coa conta que creamos esta mañá de rigormortis) e dende a opción de invitar membros colocar a dirección coa que nos rexistramos individualmente en Wikispaces e outra vez na nosa caixa de correo teremos a invitación ao wikispace, pero esta vez ao de Rigor Mortis en concreto.
Por último hai que volver ao wikispace rexistrado coma rigormortis e aceptar a aceptación da invitación (que isto é xa rizar o rizo pero bueno....).
E xa está, queda engadido o membro ao wiki. É un pouco lioso, pero bueno, espero que se comprendan as miñas explicacións, senón deixade un comentario.
Ya tenemos título!!!!
Hemos acordado que la estructura que va a seguir el relato va a ser tipo la de la serie Lost, me explico: El eje central de la historia es el entierro, dónde veremos qué personajes hay, su situación, etc... y a partir de ahi, se irán contando flashbacks de cada uno de los personajes de forma que, se irán entrelazando las historias y conoceremos los vínculos entre cada uno de los personajes.
Tambén hemos acordado que la historia terminará en el entierro y que a lo largo de ésta se irán dando pistas.
Otro punto importante son los personajes que hoy hemos establecido ya como fijos: Un niño pequeño que vio o sabe algo de la muerte y que tiene la pista principal que el lector pasará desapercibida. Y un adolescente (21 ó 22 años) que en algun momento tuvo un distanciamiento con el padre (q es el muerto) y que en cierto modo se siente culpable por haber estado fuera de casa mucho tiempo sin establecer contacto y no pudo hacer nada para evitar su muerte.
De este modo, no va a haber un sólo narrador en la historia.
Entre otros de los personajes que acordamos está una asistenta de la casa, que puede ser una pieza clave porque ve o intuye todo lo que pasa en la casa. pero ya iremos avanzando en esto.
Por último, creamos el wikispaces, cuya dirección es: http://rigormortis.wikispaces.com
ánimo!!! q nos va a quedar chulisimo!!
miércoles, 5 de marzo de 2008
por mi bien
Uso das etiquetas
lunes, 3 de marzo de 2008
algunhas nocións básicas para comezar
comezamos
http://www.iua.upf.es/~berenguer/portada.htm
http://www.iua.upf.es/~berenguer/recursos/portada.htm
http://www.iua.upf.es/~berenguer/recursos/narr/portada.htm
Pero tamén podemos extrapolar características ao entorno pictórico e musical.
Lembrar que se pode modificar o deseño da plantilla en calquera momento.