En la era de las nuevas tecnologías, los distintos soportes se mezclan y usamos avances sin importar donde. Uno de los lugares donde la narrativa hipertextual se encuentra más reflejado es en el cine. Y es que elementos como el flashback se gan empleado frecuentemente desde hace muchos años, cuando se rompió con la linealidad en las películas. De hecho también hay cine que se basa exclusivamente en eso. Una historia reconstruída a base de mil piezas que poco a poco se van uniendo. Y para muestra Iñarritu.
http://www.casamerica.es/es/casa-de-america-virtual/visitas-ilustres/alejandro-gonzalez-inarritu
Considero que a ruptura coa linealidade no cine non fai máis que reflectir a falta de linealidade da vida real.
ResponderEliminarCreo que as películas que empregan o flashback non fan máis que imitar ó día a día, posto que como xa indiquei nunha entrada hai tempo, creo que a vida cotiá é un gran hipertexto.
Tódolos feitos que nos acontecen están relacionados con algo do pasado e fan referencia a situacións xa vividas que condicionan a nosa maneira de actuar. E coma sempre, o cine non fai máis que tentar semellarse á vida.
A hipertextualidade reproduce todos os pasos que damos cada un de nós. Temos recordos, pensamentos, visións, 'dejà-vu', soños, e o formato non liñal axuda a lograr unha maior semellanza coa realidade.
ResponderEliminarXa se falou de Alejandro González Iñarritu e das súas tres grandes películas. E ó falar da súa obra habería que mencionar tamén a relevancia do guión e a mán do guinista que traballo co director mexicano nesas tres películas Guillermo Arriaga. Arriaga é artífice dese guión desestructurado que evidencia formas de narración cinematográfica diferente y que non é só cuestión de flahsback. Hai máis elementos a ter e conta.
ResponderEliminarmarotlo